"Μπάρτελμπι" Χέρμαν Μέλβιλ

O Χέρμαν Μέλβιλ εξέδωσε το 1851 το "Μόμπι Ντικ", ένα ογκώδες, λαβυρινθώδες μυθιστόρημα, για το οποίο μάλιστα κυρίως μας είναι γνωστός ο συγγραφέας ... οι άθλιες συνθήκες ζωής στα φαλαινοθηρικά, η έμμονη ιδέα του καπετάνιου Έιχαμπ να σκοτώσει τη λευκή φάλαινα, η απεραντοσύνη του ωκεανού ... και να ξεπροβάλλει το κακό ... η πάλη ανάμεσα στο καλό και το κακό ...αυτό το θεματικό μοτίβο των καλβινιστών αμερικάνων ... το κακό που στο ¨Μόμπι Ντικ" είναι το απέραντο, το άγνωστο, το ανορθολογικό ... δεν ξέρω τελικά πόσο ενδιαφέρον είναι να διαβαστεί αυτό το πολυσέλιδο μυθιστόρημα του Μέλβιλ στηνν εποχή μας ... κι εγώ διάβασα αποσπάσματα ... αυτό το μεγάλο μυθιστόρημα ...

Το "Μπάρτελμπι" είναι μια ευσύνοπτη νουβέλα, γραμμένο σε μια γλώσσα πιο μετρημένη, παιγνιώδη, σκοτεινή ... οι αναλογίες με τον Κάφκα αναπόφευκτες  ... τοποθετημένη η ιστορία της τη δεκαετία του 1850 ... τότε που το επάγγελμα του γραφιά αρχίζει να εξαλείφεται μέχρι που τελικά εκλείπει... αλλάζουν οι συνθήκες ζωής ... πρόοδος ... κι όμως μέσα σ΄ αυτό το φως της προόδου οι γραφιάδες είναι οι σκοτεινές δυνάμεις που αναγκάζονται τελικά να σβήσουν... 

Ο Μπάρτελμπι είναι ένας γραφιάς που προσλαμβάνεται σ΄ ένα δικηγορικό γραφείο της Γουώλ Στρήτ ... μια καρικατούρα ... που εκτελεί αγόγγυστα τα καθήκοντά του ... καθήκοντα όμως που οριοθετεί ο ίδιος ... καθώς επίμονα αρνείται να εκτελέσει τις δουλειές που του αναθέτει το αφεντικό του ... ένας απλοϊκός νιχιλισμός, κατά τα λεγόμενα του Μπόρχες... "αρκεί να είναι παράλογος ένας άνθρωπος για να είναι παράλογοι όλοι οι άνθρωποι και το σύμπαν" ... μου άρεσε αυτό το μότο ... μονάχα που στις ΗΠΑ του αμερικανικού ονείρου το τέλος του Μπάρτελμπι δε σηματοδοτεί και το τέλος του παραλογισμού.