Η κραυγή της Όρσα(ς)

Πόσο δυνατή μπορεί να είναι μια κραυγή και πόση διάρκεια μπορεί να έχει;

Αυτό ήταν ένα ερώτημα που με γαργαλούσε όταν είδα τον πίνακα του Μουνκ στην έκθεση των Ηρακλειδών κάποια χρόνια πριν. Μέχρι που παρακολούθησα την ¨Μικρά Αγγλία" σε σκηνοθεσία του Παντελή Βούλγαρη και ... βρήκα μια απάντηση... 

   Η Όρσα είναι η μεγάλη κόρη μιας οικογένειας στην Άνδρο τη δεκαετία του 1930. Ο πατέρας ναυτικός απουσιάζει τακτικά από το σπίτι. Η μητέρα της, μια γυναίκα που θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο του σπιτιού με βασικό γνώμονα το συμφέρον. Το δικό της;;; Υπάρχει και μια μικρότερη αδελφή, η Μόσχα, λίγο ατίθαση, λίγο επιπόλαιη, λίγο από όλα... Η Όρσα ερωτεύεται, ερωτεύεται παράφορα, αλλά δε μιλά, δεν αποκαλύπτει το μυστικό της. Ερωτεύεται το Σπύρο. Ο Σπύρος μπαρκάρει στα καράβια για να αποκτήσει περιουσία και να επιστρέψει για να παντρευτεί την Όρσα. Η μητέρα της όμως έχει άλλα σχέδια. Την παντρεύει με ένα πλούσιο καπετάνιο, με τον οποίο αποκτά και παιδιά. Ο Σπύρος επιστρέφει και μάλιστα με... περιουσία. Για εκδίκηση τώρα παντρεύεται τη μικρότερη αδελφή, τη Μόσχα. Εκδίκηση... Τα ερωτικά βογγητά της Μόσχας διαπερνούν τα πατώματα και φτάνουν στα αυτιά της Όρσας. Το κορμί του Σπύρου παρόν και αυτή απούσα. Τα χρόνια περνούν, η ζωή κυλά φαινομενικά, σα χείμαρος ορμητικός που δεν σ΄ αφήνει να δεις καθαρά το βυθό. Ο ναυαγισμένος έρωτας της Όρσας και του Σπύρου έχει απωθηθεί από την επιφάνεια. Τόσο έχει απωθηθεί που περιμένεις ... την έκρηξη. Και ξεσπά ο πόλεμος και οι άντρες στρατολογούνται. Κι ο πόλεμος είναι πόλεμος. Δεν κάνει διακρίσεις. Και φτάνει η είδηση. Ο Σπύρος είναι νεκρός. Και ακολουθεί η κραυγή. Η κραυγή της Όρσας... κι ακόμη αντηχεί στα αυτιά μου...